Hoe is het leven op aarde als je de eerste vrouw bent die er leeft? Als je de wereld in ongerepte, pure staat treft, met een wederhelft die daar samen met jou bewoont? In het begin was dat leven heel mooi. Tanja Lagerström geeft woorden aan de liefde en schoonheid die Eva in het paradijs ervoer, samen met God en Adam. De relatie tussen Eva en Adam weerspiegelt die schoonheid en ongereptheid.
Maar aan de schoonheid komt een einde. Eva en Adam laten zich verleiden tot ongehoorzaamheid. Onbegrijpelijk (Waarom zou je extra fruit nodig hebben met al het andere gewas?), en toch ook heel herkenbaar. De gevolgen van die ongehoorzaamheid zijn niet mis. Een leegte en verlangen maken zich meester van Eva, zoals Tanja in het lied ‘Het Paradijs’ laat voelen:
Ik proef de vrucht
mijn ziel wordt zwaar
[…] Ik verlang met het diepste verlangen
naar U, mijn God
Eigenlijk is dat het ergste gevolg; dat de mens niet meer in de directe aanwezigheid van God kan verkeren. Dat we voelen dat er afstand is tussen God en ons: ‘ontvreemding waar eerst een vertrouwde vanzelfsprekendheid was.’ (Als zij naar je lacht, p. 17) Diezelfde afstand ontstaat er tussen Adam en Eva. Ze kunnen niet meer helemaal bij elkaar komen, elkaar volledig begrijpen.
Maar, stelt Tanja gerust: ’Onze relatie met de Schepper wordt hersteld door degene die de kop van de slang heeft vermorzeld, de nakomeling van Eva: Jezus.’ Hij zorgt ervoor dat wij weer bij de Vader kunnen komen, en dat doet de man-vrouwrelatie ook goed. Niet dat die (in dit leven) weer perfect is, maar met Gods hulp is het wel mogelijk om dichter tot elkaar te komen.
In Als zij naar je lacht geeft Tanja Lagerström 7 bijbelse vrouwen hun eigen lied, en legt ze die liederen uit. De zangeressen die de liederen hebben ingezongen, vertellen hoe het lied hun kijk op de vrouw in kwestie heeft veranderd. Eva is de eerste vrouw die in het boek aan bod komt.
